می روم بــدون خـود ؛ ســرد و سـاکت و سـنگین

بـرلـبم گـل خــنــده ؛ چــشم مــن ولــی غـمـگین

گرگ و میش احساسم ؛ هم سترون و هم خیس

خــنده هــای مـن از تلــخ ؛ گریــه هایم از شیرین

مــن پـــــرم هــنـــوز از تــو ؛ از نــیــــاز تــو ؛ آیـــا

شـانـه هــای امـن تـو می دهد بــه من تسکین؟

مـی زنـــــد هـــنــوز آیـــا داغ ســـرخ لــب هــایت

روی گــونــه هــای من بـوســه های زهـرآگـین ؟

از تـــب و قـــرار و شــب ؛ از تـــــلاطـــم دیـــــدار

می شــود هــنـــوز آیــا اشتــیــاق مــن تــامـین؟

نـه ! نـه ! دیــگر از بــاران ؛ آفــتـاب چشــمـم شد

چــون نــگاه اکــلیــلی از ســتـــاره هــا تــــزیــین

ســهـم عــشــق مــا از هـم ؛ سهــم نـابرابربــود

شــد زمــیـــن تــو بــالا ؛ آســـمـــان مــن پـایــین